Na de verkoop van mijn bedrijf voelde ik mij verloren, zonder sterke drang om een nieuwe richting in te slaan. Ik wilde mezelf investeren in nieuwe projecten, maar had geen idee welke.
Voor mijn kinderen zorgen, het huis onderhouden, piano spelen en sporten, het voelden allemaal als informele bezigheden waar ik niet voedzaam van werd. Ik was op zoek naar het volgende grote ding en vroeg me af waar ik impact kon maken en iets zinvols kon doen.
Waarom voelde ik mij tot geen enkele richting aangetrokken? Waar was mijn passie? Toen ik langzamer ging rijden en erin slaagde de stem in mijn hoofd te negeren die mijn huidige staat van onzekerheid beoordeelde, ervoer ik verlichting. Het is oké om mijn ‘levensmissie’ niet te kennen. Het is oké om ‘gewoon’ bij mijn kinderen te zijn. Ik accepteerde dat ik geen duidelijk plan of visie nodig had. Door mijn oordelen over het niet gepassioneerd voelen weg te nemen en mezelf te bekritiseren vanwege de ‘kleine’ dingen die ik deed, begon ik ervan te genieten. Er veranderde niets in wat ik deed, maar de manier waarop ik het deed veranderde. Ik werd meer aanwezig en bewust van mezelf en mijn omgeving. Plotseling merkte ik de magie op die elk moment in zich draagt. Toen ik deze oordelen losliet, stond ik mezelf toe volledig aanwezig te zijn in de situatie, het leven te ervaren zoals het is, wat ik ook deed. Ik besefte dat het leven niet alleen bestaat uit de spannende momenten, de sterke emoties of de grote ideeën en uitdagingen. Het leven is overal – in het gewone, in de glimlach van mijn kind, in het gevoel te leven. Soms vinden we onze droom en voelen we een sterke aantrekkingskracht om iets te doen waardoor we ons levend voelen. Maar soms doen we dat niet. Door het idee los te laten dat ik iets anders zou moeten doen, kon ik genieten van wat ik deed, ongeacht wat het was. Het bracht een andere passie met zich mee. Niet geobsedeerd door één idee of richting, maar liefde voor het leven en dit moment.
Comments