Het was een intens weekend. Mijn dochter zit in haar examenperiode van haar laatste middelbare schooljaar. Haar stress en zorgen over de toekomst brachten ons in een diepe duik in angst. We willen allemaal graag presteren en altijd op ons best zijn. Vooral op momenten die onze toekomst beïnvloeden. Het kan een sollicitatiegesprek, een examen of een concert zijn, maar de angst houdt ons tegen. Wat vervelend... Ik wil gewoon mezelf zijn. Sterk, slim, aantrekkelijk, waarom laat deze sensatie mij niet met rust?
Ik denk dat het belangrijk is om te erkennen dat we angst voelen. Om het gevoel te erkennen, zonder het te onderdrukken. Angst maakt deel uit van ons leven en de bedoeling ervan is om ons te beschermen. Ik zeg niet dat ik het leuk vind om angst te voelen, maar als ik in de sensaties duik, besef ik dat ze niet verschrikkelijk zijn. Het is een energie die me alert houdt, en willen dat het weggaat helpt niet. Wat doet? Misschien concentreren op dit moment? Over de taak die we uitvoeren, zonder ons zorgen te maken over de uitkomst?
Ademen, erkennen dat er geen echt gevaar bestaat, en deze kleine stap zetten waarvan we weten dat we dat kunnen?
Comments